ดอกไม้ในวรรณคดี ดอกผกากรอง

 ดอกไม้ในวรรณคดี ดอกผกากรอง




มะลิวัลย์พันระกำขึ้นแกมจาก         ได้สามวันกรรมพรากไปจากห้อง
        จำปีเคียงโศกระย้า  ผกากรอง                  พี่โศกเศร้าเฝ้าตรองกว่าสองปี
                                                                                        
ขุนช้างขุนแผน :  สุนทรภู่ 

        ผกากรอง หรือ ก้ามกุ้ง  เบญจมาศป่า  ขะจาย  ขี้กา  คำขี้ไก่  เบ็งละมาศ ไม้จีน คือไม้ชนิดเดียวกัน เป็นไม้พุ่มขนาดเล็กสูงประมาณ ๒ - ๖ ฟุต  ขึ้นได้ในดินทุกชนิด  ชอบ
แล้งมากกว่าแฉะ  ชอบแสงแดดจัด  นิยมปลูกเป็นไม้ประดับเพื่อดูดอกเพราะผกากรองให้ดอกสวยและดกตลอดปี   ใบเป็นรูปไข่  ริมใบหยักเป็นจัก  ใบคายสากมือ  มีกลิ่นเหม็น
 ดอกมีขนาดเล็กออกเป็นกระจุก  ขนาดโตประมาณ ๑ - ๑.๕ นิ้ว  มีหลายสี  เช่น  เหลืองอ่อน  แดง  ขาว  ม่วง  ชมพู  เหลืองเข้ม  การขยายพันธุ์  ใช้วิธีเพาะเมล็ด  หรือตัดกิ่ง
ปักชำ

        สรรพคุณทางสมุนไพร  ใบตำพอกแผล  ฝีพุพอง  ใบต้มน้ำอุ่นอาบ  หรือแช่แก้โรคปวดข้อ

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น